Η “διαμορφωτική αξιολόγηση” χρησιμοποιείται συχνά για την ανάλυση παραγόντων στις διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης που μπορεί να συμβάλλουν ή όχι στην υποστήριξη και τη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας (Leenknecht et al., 2021). Ουσιαστικά, η Διαμορφωτική Αξιολόγηση ενθαρρύνει τους φοιτητές να τροποποιήσουν και να βελτιώσουν τη μάθησή τους, αναπτύσσοντας γνώσεις και δεξιότητες μέσω της καθοδηγητικής ανατροφοδότησης που παρέχεται από τους συμμαθητές ή τους εκπαιδευτές (McLean, 2018) και τους ίδιους τους φοιτητές (αυτοαξιολόγηση).

Μια διαδικασία αξιολόγησης χαρακτηρίζεται ως διαμορφωτική όταν λαμβάνει υπόψη της στοιχεία για τη μάθηση των φοιτητών από τη συμμετοχή και την ενεργό εμπλοκή τους στις διάφορες δραστηριότητες και έργα του μαθήματος- τα στοιχεία αυτά τα ερμηνεύει και τα χρησιμοποιεί ο εκάστοτε διδάσκων ή οι συμφοιτητές του για να διαμορφώσει τα επόμενα βήματα της διδασκαλίας και της μάθησης με βάση τις ανάγκες των φοιτητών (Leenknecht et al., 2021).

Η διαμορφωτική αξιολόγηση είναι μια συνεχής διαδικασία, διότι λαμβάνει χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια του μαθήματος, υποστηρίζοντας τη μάθηση και δεν είναι μια απλή αξιολόγηση στο τέλος μιας εφάπαξ δραστηριότητας (McCallum et al., 2021- Gikandi et al., 2011). Επιπλέον, αναγνωρίζεται ως μια ενεργή διαδικασία στην οποία συμμετέχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι (διδάσκοντες και φοιτητές) (McCallum et al., 2021- Gikandi et al., 2011). Ουσιαστικά, πρόκειται για μια μορφή αξιολόγησης που είναι προσανατολισμένη στη μάθηση (McCallum et al., 2021- López-Pastor & Sicilia-Camacho, 2017) και δεν περιορίζεται στη βαθμολόγηση των εργασιών των φοιτητών.